Zararlı kimyasallar gıda ambalajlarından insan vücuduna sızıyor
Bilim insanları gıda ambalajlarındaki kimyasal maddelerin vücudumuza geçtiğini tespit etti.
Yeni bir araştırmada, ambalajlardaki kimyasal maddelerin gıda ile temas sonucu insan vücuduna girdiği ayrıntılarıyla anlatılıyor.
Bir parça çiğ etin etrafına sarılmış shrink-ambalaj. Restoran artıklarıyla dolu paket servis kapları. Alkolsüz içeceklerle dolu plastik şişeler.
Bunlar her gün insanların etrafını saran gıda ambalajlarından sadece birkaçı. Pazartesi günü yayınlanan yeni bir çalışma, tüm bu ambalajların kimyasal bedelini ve insan vücudunu nasıl etkileyebileceğini gösteriyor.
İsviçre ve diğer ülkelerden araştırmacılar, gıda ambalajlarındaki bilinen yaklaşık 14.000 kimyasaldan 3.601'inin - ya da yaklaşık yüzde 25'inin - kan, saç ya da anne sütü örneklerinde insan vücudunda bulunduğunu keşfetti.
Bu kimyasallar arasında metaller, uçucu organik bileşikler, per- ve polifloroalkil maddeler veya PFAS, ftalatlar ve endokrin sistemi bozduğu ve kansere veya diğer hastalıklara neden olduğu bilinen diğerleri yer almaktadır. Journal of Exposure Science and Environmental Epidemiology dergisinde yayınlanan çalışma, bu hastalıklarla olan bağlantıyı doğrudan incelemiyor ama araştırmacılar, kimyasalların envanterinin gelecekte sağlık risklerine ilişkin araştırmalara yardımcı olabileceğini söylüyor.
Gıda Ambalaj Forumu'nun baş bilimsel sorumlusu ve söz konusu makalenin yazarlarından biri olan Jane Muncke, “İnsan sağlığı açısından olumsuz sonuçlarla bağlantılı olduğu bilinen tehlikeli kimyasallar var” dedi. “Ve bu kimyasallar ambalajlardan gıda yoluyla insan vücuduna sızıyor.”
Bilim insanları uzun yıllardır kimyasalların gıda ambalajlarından gıdanın içine dökülebileceğini biliyor. Kimyasalların ne kadar ve hangi miktarlarda olduğu ambalajın cinsine ve gıdanın türüne bağlıdır.
Yüksek sıcaklıklar kimyasalların gıdaya daha çabuk sızmasına neden olabilir, bu nedenle bilim insanları paket servis kaplarındaki yiyecekleri mikrodalgada pişirmekten kaçınılmasını önermektedir. Yağ oranı veya asit oranı yüksek gıdalar da ambalajlarından daha fazla kimyasal emme eğilimindedir, tıpkı daha küçük kaplara sıkıştırılan gıdalar gibi - kap ne kadar sıkışıksa, içindeki gıda ile o kadar fazla temas eder.
Muncke, kendisine küçük bir kapta salata sosu verilen yakın tarihli bir uçuşu hatırladı. “Salatayı, üzerine dökebileceğiniz zeytinyağı ve sirke içeren 15 mililitrelik küçük bir plastik şişeyle servis ettiler” dedi. “‘Ben bunu yapamam’ diye düşündüm.”
Analizlerini gerçekleştirmek için bilim insanları gıda ambalajlarında ya da gıda işleme ekipmanlarında bulunduğu bilinen kimyasalların bir envanterini çıkardılar ve ardından bu kimyasalların insan vücudunda bulunduğuna dair kanıtlar için küresel doku veri tabanlarını araştırdılar.
Araştırmada yer almayan, Amherst'teki Massachusetts Üniversitesi'nde emeritus biyoloji profesörü olan R. Thomas Zoeller bir e-postada, “(Çoğunlukla) plastik ambalajların gıdalarımıza nasıl kimyasallar eklediğini pek düşünmüyoruz, ancak bu, insanların maruz kaldığı kimyasalların önemli bir kaynağıdır” dedi. “Bu, büyük ölçüde düzenlenmemiş olan zararlı kimyasalların insan nüfusuna karıştığının erken bir göstergesidir.”
Gıda ambalajlarından sızan kimyasalların çoğu plastiklerden geliyor, ancak hepsi değil. Muncke, “Muhtemelen en kötüsü geri dönüştürülmüş kağıt ve karton” dedi. “Bunu hazmetmenin zor olduğunu biliyorum.” Kağıt, karton veya plastiğin gıda ambalajı için geri dönüştürülmesi, gıdaların yanına gıda sınıfı olmayan mürekkeplerin karışmasına yol açarak kimyasal riskleri artırıyor.
Bir kimyasal ticaret grubu olan Amerikan Kimya Konseyi'nin sözcüsü Erich Shea, çalışmaya yanıt olarak yaptığı açıklamada, üyelerinin malzemelerinin güvenliğini doğrulamak için kapsamlı bilimsel analizler yaptığını belirtti. Shea, “Rapor, her biri benzersiz kullanım ve profillere sahip geniş kimyasal madde kategorilerine atıfta bulunuyor, bu nedenle hepsini bir arada gruplamak sorunlu” diye ekledi.
Bilim adamları gıda ambalajlarının daha iyi test edilmesi ve gıdaların nelere konulmasının güvenli olduğuna dair daha fazla düzenleme yapılması gerektiğini söylüyor. Muncke, “Bu malzemelerin güvenliğini nasıl sağlayabileceğimiz konusunda ileriye dönük yapıcı yollar düşünmemiz gerekiyor” dedi. “Ancak beni en çok endişelendiren şey bunun bir türlü gerçekleşmiyor olması.”
YAZAR: Shannon Osaka
KAYNAK: https://www.washingtonpost.com/
